Güllerimi Ver Anne Hakkında Detaylar

Gül yetiştirirdi annem bahçemizde, Kırmızı renkli, Muhammed kokulu güller. Gülü her koklayışımızda,

 

Peygamber yüzlü, tertemiz kokulu güller.

Gül kokulu, gül yüzlü, gül insanlar vardı,

Yaban gülleri, ayrık otları,

Gönül bahçemizi sarmadan önce.

Gül kokulu peygamberimizi severdik,

Gül dudaklardan okunan mevlidlerde.

Gül suyu dökerdik gül insanlara.

Unuttun mu yoksa anne ?

Küçük evimiz de gül kokardı,

Eksoz kokulu güller olmadan önce.

 

Radyasyonlu yağmurlarla sulanan,

Hormonlu bitkiler arasında büyüyor güller.

Krist''l vazolarda boynunu büküyor güller.

Küstü sahte hayata, sahte insanlara,

Azotlu topraklara, kirli havalara küstü o güller.

Hicret etti ötelere, yüce dağlara peygamber gülü.

Kirlerden arınmış topraklarda yetişen,

Kardelenlere gıpta ediyor güllerin anne.

Sevmiyorum o sahte gülleri anne !

Senin güllerin yetişmiyor şimdi bahçemizde,

Besmeleyle diktiğin, gözyaşınla suladığın,

Sabırla büyüttüğün güller nerde anne ?

Kutlu doğumlara mı kaldı o gülleri koklamak ?

 

 

Gül dudağın, gül yüzün neden gülmüyor, anne ?

Ne o, hüzün çiçekleri gibi sen de mi ağlıyorsun ?

Klorlu suyla suluyorlar gülün toprağını.

Rahmani gözyaşınla sula gülleri yine.

Ne olur Muhammed aşkına, ALLAH aşkına,

Yetiştir o güllerini, l''lelerini anne !

Artık Muhammed kokulu güller açmıyor.

Güllerimi ver bana anne, l''lelerimi !

L''l oldu dilimiz, h''zan oldu baharımız !

Petrol kokulu, yapma gülleri sevmiyorum.

Muhammed kokulu güllerimi ver anne !

Özledim asude bahçende açan güllerini.

Bana gül yüreğinden güller der anne 

 

Gülsüz baharın neşesi de yok anne.

Toprağa, suya düşen cemreler,

Gönülleri ısıtmıyor artık anne.

Gönüllerde zakkumlar yetişiyor gül yerine.

Unutuldu il''hi aşkla yanan Yunus Emre’l