GönüL Dikenİ Hakkında Detaylar

Denk geldi okudum bu yazıyı.. sizlerinde okuması için paylaşmak geldi içim den. Öyle içten sıçak, ve tefekkür ederek yaklaşmışkı.. imrenmemek elde değil.. Bu arada cumanız mübarek olsun.. iyi okumalar.

GÖNÜL DİKENİ

Zamanı gelince çiçek açan, sonra bunları döken saksı çiçekleri bana hüzün verir.

O yüzden hep yeşil yapraklı olan çiçekleri daha çok severim.

Misal, peygamber kılıcı gibi dik duran, kaynana dili gibi hep yeşil kalan  çiçeklere ilgim olmuştur.

Şeflara'yı da sevdim ama sonra anlaşamadık...

Zamanla evi istilâ eden çiçeklerle de aram iyi değildir. Öyle uzayıp gitmeyen, bir oda içinde olduğunun farkına varan, haddini bilen çiçeklere saygım vardır :))

Sardunyalar, çocukluk aşkım. Yapraklarındaki güzel koku beni mesteder. Onlar da devamlı çiçek açar ama üzülmeme fırsat vermezler. Biri gider diğeri gelir.

Orkideleri de yeni yeni kattım hayatıma. Onlarda da ilginç bir güzellik farkettim. Çiçek, açtıktan sonra bile büyümeye devam ediyor. Ard arda sıralanıp, insana "sübhanallah" tesbihi çektiren, aynı kıyafeti giymiş müsamere çocukları gibi...

Her yaratılış; ayrı bir ibret ayrı bir mesaj yüklü. Kâinat kitabını oku okuyabildiğin kadar. Aşk ve heyecanla...

Bir arkadaşımı ziyarete gittiğimde balkonundaki çiçek dikkatimi çekti. Biraz dikenliydi ama benim için önemli olan yeşil yapraklarının olmasıydı.

Çiçeğe alıcı gözüyle baktığımı anlamış olacak ki, "İstersen bir dal vereyim." dedi. Körün istediği bir göz, neden olmasın? Yapraklar, beni kendine çekmişti zaten... Dikenlerin arasından çıkması, mücadeleci bir ruhu andırıyordu. Neyse ki çiçeği filan yoktu...

Küçük bir dal kırdı, peçeteye sardı ve dedi ki:

-Suna, bu devamlı çiçek açar. Kırmızı minik çiçekleri olur.

Haydaaaa!!! Ama bunda yoktu.

- Ben de bir arkadaştan almıştım. Güzel büyüdü ama henüz çiçek açmadı.

Dalı kırmıştı bir kere. Vaz geçip onun da kırılmasını istemedim. Kaderime razı olmuş bir şekilde aldım. İtiraf edeyim, gözümün feri "accık" azalmış olabilir. Ama önemli değil. Bu yeni arkadaşı her haliyle bağrıma bastım :))

Eve gelince saksıya diktim. O da beni kabullenmiş olmalı ki yeni yapraklar açarak "hoş bulduk" dedi. Dahası arkadaşımın dediği gibi minik, kırmızı çiçekler açmaya başladı.

Korktuğumun aksine hemen dökülmedi. Başka yerlerden tekrar tekrar açmaya başladı. Her çiçek benim gönlüme bahar sevinci yaşattı. Onları öyle cıvıl cıvıl gördükçe mutlu oldum. İlk açanlar o kadar uzun kalıyordu ki, bazen kuruduklarını farketmiyordum bile. Sonra onu yavaşça ayırıyordum.

Bu solgun çiçekler, hâl mecal kalmadığı için kendini avuçlarıma bırakıveriyordu...

Zaman geçtikçe daha çok ısındım onlara:

- Kızlaaaar, bugün nasılsınız? Aaa! Bir tane daha mı geldi, diye sevincimi izhar etmeye başladım.

Daha sonra, "gönül dikeni, diken tacı ve Japon gülü" gibi isimleri olan bu arkadaşta bir farklılık görmeye başladım.

Çifter çifter çiçek açıyordu. Sonra bunlar yetmiyormuş gibi çiçekler içinden tekrar çiçek açıyordu.

Yanına her gittiğimde en çok bu özelliğine hayran kalmaya başladım.

Çiçek açmak, sonra bu çiçeklerden de çiçek açmak...

Bu durum beni derin derin düşündürdü.

Hayatta bir şeyi yapmak yetmez. Onu daha güzel yapmak lâzım.

Yemeği güzel yapmak, sonra onun sunumu da güzel yapmak...

Sohbet etmek güzeldir. Ama sohbeti de güzel yapmak.

Namaz kılmak çiçek açmaktır. Ama güzel bir namaz çiçek içinde çiçek açmaktır. Aliyy'ül-âlâ...

Bir şeyi yapmak, ikincisini daha güzel yapmak...

Bu çiçek bana hep böyle seslenmeye başladı:

"Ne yaparsan güzel yap, onu sunarken de güzel yap."

Bir arkadaş, bir dost, bir anne, bir mürşid gibi beni terbiye etmeye başladı.

Masayı kurarken gözüm ona ilişirse, tabakları daha bir özenli koymaya başladım...

Moralim bozukken onu görürsem, gülümsemeye gayret ettim.

İşin kötüsü, onun gözü önünde gelişi güzel hareket etmekten hayâ etmeye başladım sanki.

"Allah güzeldir. Yaptığı işi güzel yapanı da sever." hadis-i şerifi bu çiçekte mânâsını bulmuştu.

Ve bir mesaj daha...

"Çiçek açtım, oldum, deme! Bir çiçek daha açabilirsin, hayatına bir güzellik daha katabilir, bir şeyler daha başarabilirsin, daima gayretli ol!"

Bir adım daha ilerle...

"O halde boş kaldığında yine kalk yorul." (İnşirah Sûresi /7)

Bu çiçek, inşirah sûresini hayatına destur edinmiş, samimî bir müslümandı benim gözümde.

Yanıbaşında duran dikenlere rağmen çiçek açan her bitki, "Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır." âyetinin tecellisiydi zaten.

Bu çiçek de son noktayı koydu.

Bana ise, "Rabbimi zikretmek ve O'na yönelmek" kalıyor.

Bu düşünceler zihnimde çiçekler açtırdı. Bugün bunları paylaşarak dolaylı yoldan binlerce daha çiçek açmanın huzuru var içimde...

Allah, hayrımıza hayr kata, akıbetimizi de hayr ede...

Alinti...