KimseYe AnlaTama Ma SözLeri Hakkında Detaylar

KimseYe AnlaTama Ma SözLeri,Heleki bu zamanlarda artık insanlarda ne güven ne samimiyet nede anlayıp, anlasılmak öncelik de , kim kime dum duma gibin, öylesine bir çay dayız. bide virus cıktı dünya da kopukluk iyice vuku buldu olmayan bu içtenlikler..Hayırlısı diyelim .. daha neler görecegiz yaşadıkca..Kendimizde illaki bu sorunları yaşamışızdır.Anlatma kimseye deneme bile, sen gibi acız olandan ne bekleyebiliriz ki ..Pes ettik..ne dinlemek nede dinlesinler deyip yaşamaya devam..Allah var Gam yok..

 

Son zamanlarda sıkça yaşıyorum bu derdini kimseye anlatamamak durumunu. neden diye soruyor insan kendi kendine ister istemez. 

neden anlatamıyorum derdimi kimselere? acaba anlattığımda alacağım saçma sapan cevaplar mı getirdi beni bu hale? 

Yani birine dert anlatma sebebimiz karşıdakinin haline şükretmesini veya karşıdaki kişinin senden daha kötülerin olduğunu da 

sana hatırlatarak saçma sapan bir döngünün içine sokması mıdır insanı? Empati yapamayan varlıklar olduğumuzu yüzümüze 

vurması mıdır hayatın acaba? Sen orada binbir dertle uğraşırken "bunlar da geçer", "haline şükret", "kader kısmet", "can sıkmaya değmez" 

gibi laf öbekleri midir o dertlerin çaresi? bu cümleleri kuran insan bunların gerçekten dolu cümleler olduğuna mı inanmaktadır acaba? 

İnsan derdini anlattığı herkesten böyle cümleler duyarsa nasıl tutunabilir ki hayata? bilmiyorum, ama her defasında "artık kimseye derdimi anlatmayacağım" 

diyorum.

 

Gün geliyor bir yerde patlıyorum ve yine anlatıyorum işte, ama pişman da oluyorum hep sonrasında.

O kadar yorucu bi durum ki.. sebebi ise tek başınalık.bazen zor şeyler oluyor, kimseye anlatamıyorsun bu çok dert değil. 

bazen daha zor şeyler oluyor, kendine bile anlatamıyorsun işte bu çok dert.

bir şeyleri hep tek başına yaşaya yaşaya artık anlatma isteğin kalmıyor arıyorsun herhangi birini,böyle boğazında bi düğüm.. 

anla beni diye yutkunuyorsun ama kelimeler dökülmüyor.

ama yine de,

Bazen insan gerçekten çok bunalıyor, birine içini dökmek, bir çözüm yolu bulmak istiyor ama birinin içinde ne sıkıntılar 

yaşadığını o kişi haricinde hiçkimse aslında tam anlamıyla anlayamıyor. bu yüzden de anlattığın şey çoğu zaman anlattığın kişide karşılık bulmuyor. 

anlattığın kişinin gözlerinde o karşılık bulmamayı gördükçe içine daha da çok kapanıyorsun.

içimdeki duygusal buhranı en iyi ben biliyorum çünkü.

kendimi çok iyi tanıyan biri olduğumdan, kimsenin bana aynı içtenlikle yanıt vereceğini düşünmüyorum.

 

İnsan anlaşılmak istiyor..sustuklarını, yorgunluklarını bazen anlatamadıklarını birileri görsün ya ben seni anlıyorum desin istiyor,

derdime çözüm bulmasın o benim sorunum ben çözerim,bi şekilde yolumu bulurum ama bana beni anladığını söylesin istiyor. 

bi kere de yalnız değilsin yanındayım densin istiyor ne bileyim yalandan da olsa motive etsin istiyor.

 

bir süre önce artık kimsenin tam olarak anlayamayacağından ve samimiyetle dinlemeyeceğinden emin oldum.

en iyisi kendi içinde yaşamak. kimseye güvenmemek.

 

anlatmayın zaten. kendinizden başka derdinizi anlatacağınız kişi olmasın hayatınızda. gün gelir o dert anlattığınız kişi o dert üzerinden 

sizi öyle bir vurur ki feleğiniz şaşar.

 

 

kimsenin de derdini dinlemeyin sonuçta kötü siz olursunuz. çok dertlendiyseniz kendi kendinize konuşun, delilik değil merak etmeyin.

bir insan çok uzun süre sevgisiz, yalnız ve dert anlatacak kimsesiz kalırsa arasını iyi tuttuğu tek kişi olan kendisi onu bu durumdan kurtarabilir.

kendinizle aranızı iyi tutun.

İçimi buruk bırakan her şeyin yanından geçerken gülümsedim beni kötü hatırlamanız imkansız..